Szczęśliwe życie konkubiny

Trochę nie w temacie [choć miałam ten sam problem z moim chłopem – mówiłam, że z narzeczonym, bo nie miałam czasu za bardzo na jakieś rozwlekłości, pilnie szukaliśmy chaty], moja teściowa, kiedy zobaczyła, jakie łóżko sobie kupiliśmy – duże, małżeńskie – westchnęła z bólem: nie chcę się nawet patrzeć na to świadectwo konkubinacji twej!

I tak. Jestem konkubiną, co prawda z pierścionkiem [wymuszonym przez teściową], ale za to z zamiarem pozostania w dalszym ciągu w zdrowym konkubenckim związku. No, chyba że faktycznie, żołnierzom z małżonką przysługuje większe wynagrodzenie urlopowe, to wtedy walniemy szybkiego cywilniaka ;)

Słowo konkubina wygrywa – chyba zawsze będzie miało zabarwienie patologiczne ,choć na serio ma inne znaczenie. Racja ,że przez nagłówki typu Jarosław B. konkubent Janiny C. jest oskarżony o kiszenie dzieci w beczkach itp..

Jako szczęśliwa singielka, a do tego chrzęścijanka (nie mylić z katolicyzmem) problemu z tym nie mam, bo dla mnie łańcuszek jest prosty: chlopak -> narzeczony -> mąż; natomiast rzeczywiście dla osób, które nie mają w planach małżeństwa, sprawa może być skomplikowana.
Mimo że sama jestem fanką małżeństwa, to presja społeczna na osobach niewierzących, by zawarły ślub konkordatowy jest co najmniej niedorzeczna i nie wiem, po co wycierać sobie usta Bogiem w tym temacie, jeśli w rzeczywistości ma on z tym mniej wspólnego, niż ciotka od „bo-co-ludzie-powiedzą”.
Wydaje mi się, że słowo „partner” jest chyba jednak najczęściej używane w takich sytuacjach i zazwyczaj się sprawdza, ostatecznie można postawić na „faceta” bądź imię.
w języku angielskim słowo „boyfriend” funkcjonuje świetnie również w przypadku osób dorosłych i nikt się krzywo nie patrzy na 50-latkę określającej tak swojego partnera, może więc warto i to przenieść na polski grunt:)

Ja wciąż określam moją dziewczynę mianem „mojej dziewczyny”, pomimo faktu, że mamy już prawie „trzydzieche” na karku ;)

A ja znam wersję „Towarzysz Życia” w skrócie TŻ ;)

Gach ;)

To wszystko wynika z tego, że do niedawna nie było takich związków nieformalnych i dlatego nie ma słowa! A tak w ogóle. to większość ludzi zarzeka się, że dobrze im w wolnych związkach i że małżeństwo wszystko psuje… Fakt, każdy z nas zna takie pary. Coraz więcej rozwodów itd. Ludzie niby niemonogamiczni, zdradzają itd. A mnie się wydaje, że większość ludzi – kobiet i mężczyzn także marzy w głębi serca o małżeństwie, tylko chcieliby mieć pewność, że będzie dobrze, że nie zostaną skrzywdzeni, itd. A skoro gwarancji nie mają to mówią, że małżeństwo jest do bani… A czy nie jest tak, że po prostu ludzie zrobili się mega wygodni i nie chce im się o nic dbać, starać, pilnować swojego zachowania i swojego języka? Też jestem chrześcijanką (też nie mylić z ortodoksyjnym katolicyzmem), raczej już protestantką bym się określiła… I powiem, że gdyby człowiek nie czynił drugiemu tego, co jemu niemiłe, świat byłby o wiele lepszy i piękniejszy:) Niestety wielu z nas o tym na co dzień zapomina. Nie chcesz być zdradzony przez żonę, ale sam podrywasz koleżanki w pracy… Nie chcesz, aby cię okradziono, ale skubniesz to czy tamto gdy nikt nie widzi… itd. itp. Chyba trochę zeszłam z tematu… :P